Żywy Różaniec

Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują, idąc za wskazaniami Stolicy Apostolskiej (według papieskich intencji modlitewnych).

Szczególnym przywilejem członków jest wierna, codzienna odpowiedź na prośbę Matki Bożej, kierowaną w każdym kolejnym objawieniu – aby odmawiać różaniec. Modlitwa ta wielokrotnie zmieniała bieg historii, przynosi też łaskę wzrostu w wierze – aż do świętości; ma moc egzorcyzmu.

Jednym z pierwszorzędnych celów Żywego Różańca jest wynagradzanie Bogu za popełnione zło i wezwanie do nawrócenia. Charyzmat tej wspólnoty różańcowej jest więc bliski duchowi nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca, polecanego przez Maryję w Fatimie.

Założycielka, Paulina Jaricot, oprócz modlitwy różańcowej, zobowiązywała także wszystkich członków Żywego Różańca także do rozpowszechniania dobrej książki i prasy katolickiej, rozumiejąc, że nadchodzą czasy, w których wiara winna być wsparta głęboką świadomością i umiejętnością rozeznawania znaków czasu. Dlatego Żywy Różaniec w jej zamyśle był zapleczem modlitewnym dla misji zagranicznych i tych najbliższych – środowiskowych.

Charyzmat Żywego Różańca najpełniej charakteryzują słowa jego założycielki, sługi Bożej Pauliny Marii Jaricot:

„Pierwszym celem tego stowarzyszenia jest odwrócenie gniewu Boga przez orędownictwo naszej Pani Różańcowej; drugim – stopniowe ożywianie wiary w duszach wiernych; trzecim – uzyskanie nawrócenia grzeszników i zachowanie zawsze czystej wiary”.